In alle verwikkelingen rond de levensloopregelingen en het langer doorwerken kom je steeds de vraag tegen: Hoelang moet jij nog? Je hoort mensen nooit aan elkaar vragen: “Hoe ga jij nou op een beetje bevredigende manier die laatste jaren invullen?” Dit was voor David Jan van Stolk het motief om het boek Halverwege te schrijven en het ontwikkelingsprogramma Investeren in Meesterschap op te zetten.
Hoe lang moet jij nog?
Je hoort ze vaak de vraag stellen: hoelang moet jij nog? En nooit de vraag: hoe ga jij nu die periode invullen? Zeker als ze ernaartoe geleefd hebben dat ze op 58 eruit stappen, zijn ze zich daarop gaan verheugen vanaf het begin van hun 50er jaren. Als ze, zoals nu vaak het geval is, de laatste jaren erg hard gewerkt hebben, geconfronteerd zijn met een neergaande conjunctuur, veel reorganisaties en bezuinigingen dan is de enige concrete gedachte die ze hebben: … En straks begint het leuke leven weer, dan ga ik van allerlei dingen doen waar ik tot nog toe geen tijd voor had. Als je dan nog 10 – 15 jaar moet werken is dat niet bepaald een visie waar je veel verder meekomt. Je hebt met heel andere vragen en problemen en ook mogelijkheden te maken dan wanner je midden dertig bent.
Ervaring uitdragen
De meesten realiseren zich bijvoorbeeld niet dat bepaalde kwaliteiten van hen toegenomen zijn. Ze hebben vaak niet het inzicht dat die kwaliteiten een hoge toegevoegde waarde hebben voor een organisatie. Daar komt nog bij dat ze dat niet goed onder woorden kunnen brengen. Je moet een goed verhaal hebben over je kwaliteiten en je zelfkennis in deze fase van je leven. Dat is van grote betekenis voor je zelfrespect maar het is ook heel belangrijk voor je werkomgeving. Wat is de volgende ontwikkelingsstap van die flitsende manager in zijn 40er jaren of die slimme adviseur of die creatieve marketeer. Heb je enig idee van wat nu, heden ten dage je kwaliteiten zijn en weet je hoe je die in wilt gaan zetten? Tussen je 50ste en je 70ste heb je nog een behoorlijk actieve periode te vullen, daar moet je en visie op hebben, iets om aan te werken, iets om naar te streven, iets dat vervulling geeft.
De 50er moet zich afvragen waaraan hij zijn energie wenst te besteden, en wat voor hem hoofdzaken zijn en wat bijzaken. Maatschappelijke relevantie betekent vaak ook meer voor hem dan voor de 30er.
Oogst
Door deelname krijgen de deelnemers zicht op hun biografie en de patronen die daarin spelen. Veel mensen zijn zich daar nauwelijks van bewust. Voor de meer introverte mensen is het een hulp om hun gedachten over die periode te delen met anderen, het wordt daardoor allemaal veel concreter. Voor de aarzelaars, de “ja maar mensen” die in de analyse blijven hangen betekent het dat ze van de “daadkrachtigen” een duwtje in de rug krijgen. De mensen die voorwaarts vluchten in de actie worden gedwongen, tot reflectie en tot gerichter keuzes. Dan schieten ze niet meer over hun doel heen. De perfectionisten die nooit tevreden zijn, voor wie het nooit goed genoeg is en die telkens maar uitstellen, krijgen ook een duwtje in de rug. De fantasierijke tenslotte, de luchtfietser die denkt dat alles nog kan wordt met zijn voeten op de grond geplaatst en gedwongen om structuur aan te brengen.